Bazen katil bir bomba, bazen celladı kömür,
Sebebi her ne ise giden masum bir ömür.
Giden, masum bir ömür, sömür yine de sömür.
Bakışların manidar, yüreğinse kap kara,
Gömülen onlar değil, insanlıktır mezara.


Hep övündün yıllardır; “benliğimiz medeni”
Başının tacı yaptın, edepsizlik edeni?
Silemedin defterden kin ve nefret güdeni.
Dillerimiz sürçmesin, sürçer ise kazara,
Diri diri koyarsın sen adamı mezara.


Bu kadar mı uzaksın insanlıktan hayadan?
Korkmuyorsun yalandan, iftiradan riyadan.
Uyan artık tembellik öğreten şu rüyadan!
Rüyada çıkarıldı ipliğimiz pazara,
Yaşar iken koydular bedenleri mezara.


Bilmez misin be zalim, “hayat baştan yorucu.”
Beynine mukayyet ol, odur denge kurucu.
Gözlerinde "felfecir", en etkili vurucu,
Duamızdır Allah’a; uğratmasın nazara,
İman ile göndersin hepimizi mezara.