Okudum da üzüldüm, dün yazdığın yazından.
Ağaçlar devrilecek rüzgarının hızından.
Bu başına gelenler, ihtirasın yüzünden.
Hataların üst üste balya oldu yığıldı,
Etrafında dönenler, şimdi tek tek dağıldı.

Mahpus gibi sözleri özgürlüğe(!) salmışsın.
Dünyalığı bitirip, ahirete dalmışsın.
Ben sandım ki; "geçmişten epeyce ders almışsın.”
O sözler mizacına asla uygun değildi,
Dilim sustu utandım, sinem yere eğildi.

“Ben ki, bu diyarların, kralıyım!” demişsin.
Ağır bir laf etmişsin, büyük lokma yemişsin.
Sanki öyle demekle bir diyet ödemişsin.
İmparatorlar bile sakin, ığıl ığıldı,
İşte bu nedenlerle gönüllere sığıldı.

Tarihe bakar isen fırıldaklar dönerdi.
Adam gibi yaşamak, baya baya hünerdi
Övgülerden dört köşe kah çıkar kah inerdi
O sandı ki aşk ile ciddi ciddi övüldü,
Bir anlasa garibim, gece gündüz dövüldü.

Bir özür borcun vardır, insanlığa doğaya.
Artık itibar yoktur ne paşa ne ağaya.
Kafa tutar buzağı bin kiloluk boğaya,
Eskiden olsa anlardık; “bir evde bir oğuldu”,
Artık, aslanlar bile bir kediye boğuldu.