Adı kara elmas diyarı,
Adı maden ocağı,
Adı işçi zindanı,
Isınsın diye yurdumun insanı,
Kaynasın diye evimin aşı,
Tütsün diye yurdumun bacaları
Sallarım usanmadan bu kazmayı.
Kazdıkça ısınır yüreğimin yarısı,
Görmesek de gün ışığını,
Kavuşturduk güneşe binlerce kara elması.
Kara elmas karartsa da ocağımı,
Kara elmas ağlatsa da evde anamı,bacımı
Kara elmas bekletse de evde karımı,kızımı
Kara elmas zengin etse de arsızı,utanmazı
Adımız kara elmas diyarında işçi parçası.
Yer altında ezildik çalışa çalışa,
Çoğaldık babadan oğula.
Ekmeğimiz,cennetimiz bildik bu kara zindanı,
Güneşe hasret topladık kara elması,
“Grev” dediler yılmadık, kapattık ekmek kapımızı,
“Sokaklara çıkın” dediler “arayın hakkınızı”,
Yeryüzüne haykırdık sesimizi duyan olmadı.
“Kara elmas vatanın beyazıdır
Uğrunda gerekirse ölün” dediler,
Adımız kara zindan da işçi parçası,
Öldük biz temizlendi yüzümüzün karası,
Cesetlerimiz serildi boydan boya,
Kara elmas diyarı döndü işçi mezarına,
Ey dost;
Değişen bir şey olmadı,
Yerin altından geldik,
Bak gidiyoruz yine yerin altına.
Yine yerin altından haykırıyoruz,
Kara elmas aşkına !!
EY DOST !! SESİMİZİ DUYUYORSAN,
SEN DUYUR SESİMİZİ DÜNYAYA !!

Cansel Işık/Manyakaşkıngelini