.

sesi bir uçuruma düşer mi insanın
-kalbi göğe yükselirken-

Evet ,hem de nasıl düşer şiirin Çağlayan sesi,berrak ırmağı.
‘Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
Her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana ‘ demiyor muydu şair.

……………………………….




yol ayrımındayız artık
bıraktım ölümün uğultusuna kendimi
yüzüne çevirdim süslü sokak levhalarını
otel odalarını, meyhaneleri
...ve yüzüme içirdim yüksek bir uçurumu

Bankaları,borsaları ,kuyumcu çarşıları ve neon lambalarının aydınlattığı sokaklar..
Hangisi kalabalıklar içerisinde artan yalnızlığımızı ifade eder, uçurum susuşlarımızı.

………………………………….



gülüşüm martılara simitti dün
ellerim mırlayan bir kediye palto
yağmurla bir ağızdan -şarkı söylemiştik-
dilimde su çiçekleri
gül-erken vurulur mu hiç.çocuk

gül erken vurulur belki tomurcuk mevsiminde
veya gül-erken bir namlu ensesinde


……………………………………..





yalan üzerine nasıl da yakışıyor
sanki yıllanmış ihanet
veya bir yılanın körpe mezara sokulması gibi
ah bu aldanış bin asırdır bana musallat bir cellat
oysa gülüşlerini samimi bulduğum yalnızca çocuklardı
-zira melekler şeytanı taklit edemezlerdi-




ve ben ne gömdüysem kendimden önce
senden sonra -gözlerine-
"dilsiz mektuplardı"
okumadın farzet...



oysa,şaire ne dilsiz mektuplar döker sevdiğine,
kendini kendi olarak tanımladığı sen’den sonraki milada,
gözlerinin mahrem ve uçurum derinliklerine/saklı kente..
sen okumadığımızı söyle.biz ezberledik sayalım
nokta

Bir şarkının sözleri,
tarif ederken boşluğun acımasızlığını
şöyle anlatmıştı, etkilenmiştim.

“ben düşerken yükseklerden uçurumlara…”


Uçurum uçlarında piyano çalan kadın kompozisyonu
Şahane bir hayat sorgulaması olmuş


Dil ucunda açan su çiçekleri, çok şık bir şiire hayat vermiş.


Şiirin usta işi bir kurgulama olduğunu bilerek, demeliyim ki

Hayat ölümcül deney…

Belki de sadece bu yüzden güzel.

Fonda müzik, resim kompozisyon ve şiir.




Kusursuz güzel…






erolgürcan. tarafından 5/12/2014 4:23:41 PM zamanında düzenlenmiştir.

erolgürcan. tarafından 5/18/2014 5:19:48 AM zamanında düzenlenmiştir.

Gizem bulaşığı,
Hep derinleri koklayan bir anlatış mizacı
İnsanın önce gözlerinde uğulduyordu şiirin sıcaklığı
Sonra da yüreğine alevleri sıçrarken,
Birdenbire bir dinamit ağırlığı !
Ki,
İçini yakıp yıkıyordu...

Öldürmek değil asıl imajı
Üşüyen dil’in öz amacı
Masum masum başarabilmekti ölümümüzü !
Başka ne diyebiliriz ki
Şiir değil, cellattı sanki !...

Söz aramız da kalacak neyse ki;
Aslında öldürmeden yaşatamıyordu,
İnanın bir zem zem suyuydu
Şiirin her satırı, her yudumu !!!...

“Ses uçuruma düşüyor…”
“Kalp yükseliyor…”
İnsan bütün oluyor
Öylece ne oluyor;
İnsan düşmese uçmuyor,
Uçmasa düşmüyor
Dünya da düşünce yükseklere çıkan can,
Tek insanoğlu oluyor…

Ve sevgi bu ilginç duruma
Yardım ve yataklık ediyor
“Gözlere gömülü mektuplar”
Hem yer de, hem gök de,
Giz giz sevgi kokuyor !
Üstelik sevgilerde,
Düşmek de, ölmek de
Bayağı bayağı ölüm kokmuyor,
Doğrusu tüm ölümler çok güzel ölüm oluyor !!!...

Gülüşleri martılara sunmak ?
Gülüşleri "Simit" yerine fırlatıp onlara atmak !
Martıların ise,
Martı olmalarından çok daha memnun olmak
Şanslılık içinde o gülüşlerin boynuna sarılı kalmak !
Değil az şey lakin,
İMGE kahramanı sayesinde oturup karın doyurmak...

Ne güzelsin öyle sen ?
Ey özünde şiir gömüsü olan altın maden !
Dil konuştukça susmuş oluyor
Oysa şiir,
Sustukça konuşturuyor !...
Ve bendeniz,
Şiir başarınızı candan kutluyor !!!...





Onatça tarafından 5/12/2014 2:58:51 PM zamanında düzenlenmiştir.

Onatça tarafından 5/12/2014 3:08:36 PM zamanında düzenlenmiştir.