ve ben kül olmuş rahmindeyim yaşamın...


Şimdi dokundun yüreğime
mavi gölgene yaslandım usul usul
düşlerimdeki ayak seslerinden ürkmedim bu sefer
işkencesine dayanılmayan dikenlerin üstünden geçtim


ve ben güçlendim sunduğunda ışığını...


Ötesinde acıları, geceleri, derinlere sapladığım
Güvercin gibi yuvamdan uçtu gitti
Seninle dönüştü geceler sabaha
Kandiller yanar ışığınla


Sevgili güzel gül,söyle bu kaçıncı yangın;gözlerimden düşüp yüreğime akışının yıldönümündeyim,şimdi gölgen düşsün üstüme...Kurşun gibi sözlerinle beni yakışının kaçıncı günündeyim unuttum,yürek sancım güze dayandı...Öksüz bırakıp, ardından yetim gibi bakışımın ötesinde acıları, geceleri, derinlere sapladığım bu kaçıncı sancı söyle;beni bu kavrulan yüreği,böyle darma duman edip azılı bir katil gibi vuruşunun arefesin de, bağıra bağıra nakış gibi işlediğim senden arta kalan aşkındı...Kör kuyularda hapsedilişimin,susuz çöllere terk edilişimin,hesabını bana kesilmiş bu sevdanın...Kaderime dost ettim yalnızlıkları ve ömrüme biçtiğin bu deli pişmanlığın bu kaçıncı yorgunluğu söyle; köşe başını dönüp sensizliğin vurduğu,senli sözlerimin bir bir boğazımda kaldığı,yokluğunun en acısını bedenime sardığın,bu kaçıncı karanlıkta kaldığım gece söyle;bir gülüşüne kul köle olup,bir sözünle biletimi kestiğin,bu kaçıncı sırat söyle.....

Sevgisi yüreğimde mayalanan sevgili şairem,ilk gün gözlerim yasını tuttu bu güzel şiirinin o kadar....Göz yası tuttum, ağlamamak için.... önyargılı olmadan yüreğime satır satır işledim... seni çok seviyorum gerçekten...Her ne kadar gözlerim,mayıs yağmurlarına tutulsa da,her kelimeyi,her mısrayı işledim yüreğime nakış nakış...Sonra elma şekerine çocuk sevinciyle koşan bir yetim oldum...Yarınlarımda ki sevdaya sarılan hislerimi öldürdüm tek tek ! Şimdi o sevgiliden arta kalan aşk, bende gözleri açık bir körebe,varlığımı bir hastane koridorunda ki çöp kovasına bıraktım;sesime de gelemez artık o yar,ben sevdasında tutuklu kalan bir dilsizim şimdi..küçük ayrıntılar arasında boğuldum derken dağılmaya başladım...Kanayan yerlerimden anladım yaşadığımı................ve ben kül olmuş rahmindeyim yaşamın...

Seni o pak alnından öpüyorum sadece ve beni anlattığın şiirlerinde kaybolurken,kederli yüreğimi şefkatli avuçlarına bırakıp,düşlerimde ki ayak izlerinden ürkerek,sonu meçhul olan yarınlarıma ürkek ve yetim gidiyorum.........sevgimle kal çoban kızı,gölgen düşsün üstüme............peri

ne acılarımız tükenir
ne de
yüreğimizin öksüz yanında büyüttüğümüz
umudun fidanları meyveye durur
ki
içimize her sızı düştüğünde
elimiz kaleme düşer
düşlerimizden dökülenlere yol veririz
içli bir türkü eşliğinde....

her şeyiyle ayrıcalıklı bir şiir okudum
dinledim...ve halen de dinliyorum
ki bu gün bu şiirle akşamı ederim sanırım...
yürekten alkışladım şairim