Rebi-ül-evvel ay’ı nın onbir’inci gece’si
Bekliyordu misafiri Semâvât’ın nice’si

Doğdu o gül dâne’si nûr’a garkoldu cihân
Yıkıldı lat ile uzza dahi o demde heman

Hâk kitabın sahibleri hasret ile bakıştı
O gün nûr’u Semâvât’a ne güzel bir nakıştı

Açıldı Rahmet kapısı ol Rahmet-i Rahmân’ın
O gün güller açtı yüzü virân olmuş zaman’ın

Arş ve Ferş’de ne var ise dahi tâzim’e durdu
Gök yarıldı sevda’sından ay’ın nabzı aşk vurdu

Ve devrildi birer birer kartondan kof kuleler
Prangalar parça parça âzâd oldu köle’ler

O ki bir gül dâne’siydi Habibiydi Hüdâ’nın
Nûr-u sadâ oldu dahi yeryüzünde seda’nın

Saf saf olup da Melekler kapısına dizildi
O gün küfrün kapıları ebediyyen çizildi

Ay sensiz geçen geceye bakıp bakıp darıldı
O gün aşk’la doldu Âlem birbirine sarıldı

Nübüvvet mührünü bile getirmişdin Yüce’den
O gün müjdesi gelmişdi Âlem’lere geceden

Hoş geldin Âlem-i Sultan nûr’a doyurdun bizi
Aldın küfrün kapısından imân’a vurdun bizi

Selâm olsun ey nûr-u Hâk Âlemlerin dermân’ı
Sen ki gönüller gülüsün muhabbetin Fermân’ı

Ene denilen o günde Ümmet’im diyen sensin
Sen ki Sultanlar Sultan’ı ol Rahmet-i gülşensin

Nûr’un ile doldur bizim virân gönül bağımız
Derdin ile dil-şâd olsun öyle geçsin çağımız

Biz ki nâ-çâr biz ki naif ben-i adem nâdim’iz
Nûr’un ile yol almaya hazırlanmış hâdim’iz

Makberî derdi-i giryân himmet ey Nebi himmet
Kurudu asrın idrâki zillet’e düştü Ümmet

Makberi- Ahmet Akkoyun