yalnızlığın tarihini yazdığımız
senin tenindir hira
fresklerinin gergefine işlenmiş bir vahiyle
kapinda göğermis gölge çiçeğinin yapraklarına
yeşili muştulu o aşk fermanının keskin uğultusu
hira! ..
senin suskunluğundur böyle çınlayan
sonsuzluğuna taşlar atılan bütün kuyularda

senin yankılarına yeşillenen umutlar ekildi
tebliğcine deli dediler yetmedi sâhir dediler
yalancı cennet tasvirleri çizdiler
ağıt yaktılar
ve gömdüler aydınlığı her sabah
haraçmezat putların abus suratlarına

ey bezm-i elestin milyon yıllık gizemi
ey eskimeyen söz yıpranmayan gerçek
ey kalplere kazınmış aşk!
mavi bir yüz olmuş gök ins u cinne bakıyor
çatlaklarından sızan hüzmeler arasında

hira yalnızlığım sevgilim
gecedir;
biraz tefekkür biraz hüzün epey fırtına
devinsem çığlığım düşecek karanlıklardan
ve kırılacak sabahın aydınlığı mutlaka
sarıl ve kaburgalarıma serin sızılar ikram et
de ki; üzülme korkma
yetim çocukların titrek dudakları gibi
kutsa beni ve de ki; ikra..