Yüreğinin kırılganlığını iyi bilirim.
Kırılmışsın...
Ya Denizli ya Nusaybin demişsin...
İyi hisset kendini, eksik bir şey yok.
Başkalarını bırak, kaybettiğimiz zaman
ikimizin her daim.
İçimdeki karşı konulmaz aşkdı;
seni sevgilim yapan.
Artık yapraklara anlam yükleme,
saklama hiçbirini.
Ruhundaki çocuğu seviyorum ben,
masumdun hep.
Çocuk kalsan da, yüreğim daralsa da,
sevmediğini söylediğin zamanlarda bile,
beni çok sevdiğini biliyordum.
Denizlere anlatma;
aşkı beraber yaşadık ve gerçekti.
Koşup gelmeye değerdi,
Gözlerinde kaybolmaya...
Hayatımdaki en değerli şeydin.
İyi ki varsın, iyi ki sana aşığım.
Ben geçerken uğramadım, hayatına.
Varolduğum yerde mutluyum
diyebiliyor musun?
Aldatma yok, yalan yok.
Hayat istediğini verir.
İstemezsen ne yapsın?
Avuntu değil, ikimizin bu düş,
unutamayız.
Ölüm kadar gerçek olsun varlığın.
Hayalini değil, acilen seni istiyorum.
Rüyalarım senle, yüreğime
söz geçmiyor, umudum sonsuz.
Böyle aşk yaşamadı bu şehir,
tüm sokakları şahit, kuşları...
Şimdi çıkmaz sokaklarda
ne işimiz var?
Elimize geçen gözyaşı, hüzün.
Sana aşığım diyorum;
Sen gel dersen ben gelmez miyim?
Sen tut ellerimi dersin de
tutmaz mıyım?
Senin uğruna bu canı seve seve
vermez miyim?
Hiç bir çıkar, hiç yalan yok.
Ben seni bir gecelik değil,
bir ömür istiyorum.
Kollarında uyumalıyım...
Bildiğim her şeyi unuttum.
Gel de sen öğret bana yeniden.
Canım yemek yemeyeceğim,
sen gelmeden.
Plan yap, nerde, nasıl
başlarız diye.
Yeniden ve sonsuza kadar...
Başka bir şey yok sanki,
sen aklımdayken; sen aşksın.
Canım yandı, yanıyor.
Neyin eksikliğini arayayım, senden başka.
Acılarımı hafiflet, gel!
Bilemezsin, sensiz nasıl yarımım.
Seni düşünmek...
Yok böyle bir keyif,
hayatımın anlamı...
Kendine iyi bak demiyeceğim;
çünkü sen gel, ben sana bakacağım,
yaralarımızı saracağım.
Aşkım, dert ortağım,
gönül yoldaşım, gel,
sevgi kazansın...
Seni çok seviyorum.

1983 (Şafak 58)