Yağmurlu gecelerin sabahında,
Durgun bir nehirdi yüreğim.
Ve sendin beni harekete geçiren,
Büyüttüğün aşkındı çağlamamı sağlayan.

Sesini duymadığım anlarda,
Hep bir boşluk hissederdim kulaklarımda.
En çok da kalbimde..
Ne zaman sesin değse yüreğime,
Kalp atışlarım hızlanır,kulaklarım hassaslaşır,
Sana olan aşkım daha da artardı..
Bir de seni seviyorum dersen,
Benden mutlusu olmazdı dünyada.
Çünkü sevmek güzel şeydi,
Sevilmek daha güzel.
Seni seviyorum demekse,her şeyden güzeldi!.

Yanındayken, zaman kavramı yoktu benim için.
Zaten ellerini tuttuğumda,
Ölümsüz sevgimizi hissederdim.
Sana sarıldığım ânda ise;
Artık ben ölümsüz gibiydim!

Ve o gözlerin. Ah!. O gözlerin..
İçimi ısıtan güzel gözlerin.
Sen güldüğün zamanlarda,
Gözbebeklerin de buna eşlik ederdi.
Yüzünde güller açınca,
Tüm derdim, kederim silinir,
Gönlüm bir gül bahçesine dönerdi..

Dört mevsim seninle olmak,
Her ânı seninle yaşamak,
Güz yağmurlarında beraberce ıslanmak,
Bembeyaz karların düşüşünü izlemek,
Baharı el ele karşılamak,
Güneşin batışını birlikte seyretmek,
Öylesine hoş ve güzeldi ki;
Artık yaşamak istediğim tek mevsim,
SEN olmuştun bir tanem!.

Yanında olduğum sürece,

En sert esen rüzgârlar,
En korkunç fırtınalar,
Gök gürültüsüyle karışık yağmurlar,
En ayaz ve soğuk geceler,
Hepsi.. Hepsi vız gelirdi bana.
Çünkü senin gözlerin vardı,
Bakmaya doyamadığım gözlerin
Gözlerin, çok sıcaktı.