Sevilen güneş gibi, sevenin gönlü harap,
Uzanıp da güneşi elle tutmaktır sevda.
Bazen kayan bir yıldız, bazen çölde bir serap,
Olmaz işin peşinde hayal gütmektir sevda.

Ceylan gibi koşarken, kör-topalca yürüyen,
Bedende güneş varken, ruhunu sis bürüyen,
Umutlar hep yeşilken, içten içe çürüyen,
Yine de ilaç diye, zehir yutmaktır sevda.

Hasretiyle yanmaktır, kavuşmayı beklerken,
Yüreğini yakmaktır, yüreğinde saklarken,
Elinden uçan kuştur, öpüp, sevip, koklarken,
Uçan kuşun ardından koşup gitmektir sevda.

Bülbül gibi şakımak, konmaktır daldan dala,
Deryanın ortasında tutunmaktır bir sala,
Bazen gemi batarken, binmemektir sandala,
O gemiyle beraber dibe batmaktır sevda.

Bu girdaba girene, bazen gönül yoldaşı,
Bazen akıl zorlayan, yıkılmaz sabırtaşı,
Bazen sonsuz mutluluk, bazen dinmez gözyaşı,
Sevinci, ızdıraba katık etmektir sevda.

Umutsuzca peşinden dolaşmaktır yolunda,
Deli divane olup, aranmaktır çölünde,
Sonunda maskarasın, elalemin dilinde,
Köksoy gibi sararıp, solup bitmektir sevda...

TARKAN KÖKSOY