___________________sakın ha hiç korkma sırtını daya yaratana
sarıl inancına tüm ihlasla “Allah-ü Ekber” diyerek
Hakk’ın yanın da bu kutsal toprak senin
senin sen olduğunu bil ve şehitlerini tanı
ey vatan evladı

bu dava ki her bir şehitte yaşanır durmadan
ve bekler durur seni o muazzam ecdat gazi
yeter artık kefil etmişsin ecdadını
ecdat sırtından geçinip tutturursun inadı

bizi tarihte hiçbir kavim kabul etmiyor artık
silindi gitti ecdadın o pak izi
yolumuz yol değil harami cürufu adeta
yatıp kalkıp sayarız gafletimizi

siz durdukça yerlerden nifak göklerden taş yağacak
siz durdukça ne mutluluk ne de bahar olacak

o gün bu gündür artık
kalkışta uyan artık
Üstünden siliniyor milliyet

bu gidişle ne zilliyet kalır ne de bir illiyet…




(24.04.2014) AZAP…
_____________________________________-


Harika bir fon mizansen resmi, harika şiirinizi , hüzün verem sus işareti ne kadar güzel tamamlamış ve ne denli anlamlı bir mesaj vermiş dost şairim. bazen değil, bir çok zamanlar acı ve de hüzünlüdür gerçekler. Onu da yaşayanlar bilir, yaşamayanlar da gününü - gün ederek, anını değerlendirerek, çok güzel belirtiğiniz, mesajladığınız biçimde, işte öyle hep uyurlar.
Çoktan unutuldu Türkün yurdunun işgal edildiği günler. Bizlerden, kardeşimiz, değerli yurttaşlarımız, evlatlarımız diye yetiştirip bağrımıza bastığımız insanların ihanet ve fırsat ehli olduklarını yaşayıp görmedi, bu günün tuzu kuruları. Bizlerde görmedik ama, okuduk, öğrendik, Türk e ve mümine yapılan mezalimlerin kalıntılarını görüp izledik tarifsiz acılar içinde.
Babaannemin kız kardeşi Zeynep hala ayaklarının altına on santim kalınlığında keçeler bağlar ve sadece terlik, biçiminde şıpıdıklar giyerdi ayağına. Merak edip uyuduğu bir zamanda ayaklarının altına baktım; kağıt kadar beyaz kemiklerini gördüm. Babaanneme nedenini sorduğum da, fıransız askerlerinin ve ermeni çetelerinin, her ikisini de ateş korları üzerinde yürütmüşler, altınlarının yerlerini öğrenmek için.
Savaş ve mütareke zamanlarının acı izleriydi bunlar. " Ah evladım, daha bunlar ne ki" der, hıçkıra, hıçkıra ağlardı babaannem.
Biraz tarih okusa insanlarımız; ille de geçmişin acılarını atalarımız gibi hissedip yaşasınlar istemeyiz elbette. Düşmanlığı, kin ve öfkeleri de körükleyip teşfik etmeyiz.... ama başkaları da düşünsün, körü - körüne inanıp sürdürmesinler düşmanlıkları ihanetleri.
Müminin kitabında ihanetler, kin ve öfke ile fırsat kollamalar, intikam hissi ve öc alma duygusu gibi hiç bir olgu yer almaz ve yazmaz. Okumuş, kendini egemen aydın ve güç sayanlar da bunu anlamış olmalıydılar.
Gerçekten çok yazık oluyor bu ülkeye, içimi çok acı kaplıyor, sisler içinde kalıyorum nemli gözlerle. Bunun Bir "YARATAN KADERİ VE TAKTİRİ" olmadığını da biliyorum.
Yine olabildiğince hüzünlendirdi derin düşüncelere saldı bu bu değerli ve anlamlı çalışmanızda değerli dost Sayın ATMACA. Sonsuz sevgilerimle selamlayıp kutluyorum sizi. Kemal Polat