şiirim

22 Nisan 2014, 21:25

Hatırlıyorum gidişini,apansızca,
Issız kaldı şehrin sokakları yasta,
Geçilmiyor ne mavi cilalı evin önünden
Nede o kır kahvesinin caddesinden.

Zevksiz ve yorgun şarkılar bile,
Ne umutlarım kaldı bende nede beklentim,
Karşıma çıkan çocuklarla konuşuyorum seni,
Anlatıyorum onlara çocukluğunu bitmeyen,

Kahkahalarını. ve seksek oynayarak,
Caddelerde dolaşmalarımız.
Gülüyorlar sanki anlıyorlar beni,
Hüzünler gönülde kaybolmuşum bu akşam,

Arkadaşlarımda sarmıyor beni,
Artık sormuyorlar senide ya anlıyorlar.
Veyahut bezginliğimi görüyorlar.
Ne söylesem ikna olmayacaklar biliyorum,

Korkmuyorum sensiz gecelerde yürümekten,
Issız sokaklardan aldırmıyorumda ondan,
Tek bir yüreğim kaldı oda ne olur bilmem,
Gel,gitlerde düşlerim bile,

Kah görünüyorsun, bulutların ardından ,
Kah yok oluyorsun rüya başlamadan,
Hepsi bir hayal perdesinin arkasında gibi,
Bir var, bir yoksun hislerimde,onlarda yoruldu artık,

Düşünmemei istemedikleri içinmidir, bilinmez,
Sahilde martılar gelmiyor yanıma,
Herhalde onlarda kızmışlar sana,
Yandan bakıyorlar sanki izliyor gibi,

Attığım simide yaklaşırken ötmüyorlar.
Onlarda anlıyor gibi başıma gelen,
En güzel şeydin sen,
Ama her güzelliğin böyle bitivereceğini,

Kim bilebilirdiki, aşıklar ölmezse ayrılmaz,
Klasiğini bizimde yaşayacağımızı,
Ve nedensizce bitiveren yokluğunu,
Ben bile kabullenememişken,

Martılar, ve çocuklar nereden bilsin?
Okunmuş kitap değilsinki, çevirivereyim sayfayı,
Görmezden gelip, Yine ıslanıyor kirpiklerim,
Haykırmak istiyorum ama nafile, suskun,
Gelmiyor haykırmak sesimin, perdesinden,

Ben nerede yanlış yaptım düşünüyorum,
Asla yapmadığımı bildiğim halde,
Hazan rüzgarlarına kapılmış bir sarı yaprak gibi,
Hep bahaneler arıyor gönlüm haksızlığımı,

Yüzüme vurup kabahat bende demek için.
Ama o gözlerin varya, hiç yalan bilmeyen,
İşte orada okumuştum gideceğini o gün,
İnanmalımıyım doğrumu diyemememin sebebi oydu.

Öylesine bağlanmıştımki, inanmıştımki sana,
Asla bana yamuk yapacağını düşünmek,
Aklımdan değil, asabiyetimden bile geçmezdi,
Doğuşunda bir sen vardın güneşin.

Aydınlatan gecelerimi, yine sen vardın,
Nasıl inanabilirdimki, beni bırakacağını?
Acımasız bir günün akşamında pes diyeceğini.
Sensizliğin beni öldüreceğini bile, bile.

Artık sevmeyeceğim, yeminim var demiştim,
Ve artık sevmedim yılları saydım sadece,
Elbet bir gün buluşacağımızı bekledim.
Elbet yarım kalmayacaktı aşkımız.

N.Sevda Cint