neden sen/leşir her şey
avuç avuç sen biriktirmişken yanaklarımda
durup dururken hiçte bir sebebi yokken
neden kanar aynı yerden insan.
hiç düşündün/mü....!
neden zemheri çalar hayalleri.
kırk yamalı pantolon gibi sol yanım,
neresine dikiş atmaya kalksam
bir sen kanıyor diğer yerinden.
sebebsizce sen/leşiyor her şey yine bak..
sanki ferine sen inmiş gözlerimin,
sildikce gecenin nemini
irinsi bir aşk ölüyor yanaklarımda.
eskiden sıkılgan ne kadar öpücük varsa ,
hepsini dizerdim yatağımın soluna..
bütün düşlerimi güneşe yatırır.
şaraba yatırmış gibi süzerdim nefesinde.
olaki sarhoş girmeyesin yüreğimin gerdeğine.
bilirsin girişin önüne can-ım kurban eder..
gidişini ilan eden dudaklarına masmavi ölümler vururdum,
vururdum-da ....
olmadı yine bir tanem olmadı
ben yine hayalsiz
yine darmadağın kaldım
yanaklarımdan süzülen sen/sizliğimde.
hadi artık bırak şu alfabenin yakasını..
sen eskisi bir şiir düşerde koynuna
ben gibi yanarsın
ben gibi ölürsün avuç avuç
çocukluğunun ceblerinde.
karşı kaldırımların ,
uçkuru bozuk taşlarına seriyorum bu gece yatağımı..
sakın olaki basma geçerken yalnızlığımın üstüne.
ne olur ne olmaz diyede ,
bir parçada şiir koyuyorum baş ucuma.
ihtimallere yatırıyorum artık son kalan umutlarımı
resti gördüğüm dünyada ...
ömrüme sürüyorum yitik aşkını.
hadi son defa düş şehrimin sokaklarına..
durup dururken....
tıpkı gidişin gibi
tıpkı düşlerime katli ferman okuyuşun gibi
tıpkı sen/i alfabenin şiirlerimi istilası gibi
neden sen/leşiyor bu şehir.

Emel Bayrak
20/04/2014
06:15