Dündü gördüğüm,
O hüzünlü hikayenin baş karakteri,
Benim yanımdan geçti,
Göz yaşlarını yere serperek.
Çok hafiften de olsa,
Duyuluyordu onun isyanlı sözleri,
Zor yürüyordu,
Eriyordu sanki,
Ruhunu bedeninden dökerek.

Elinden sıkıca tuttuğu,
Kızının korku dolu gözleri,
Belli ki,çok etkilemişti bu ayrılık,
Körpe aşkın meyvesini,
Bir erkek olarak yazsam,
Satır satır kadınların çilesini,
Benim kulağıma kadar gelir,
Kara kalemimin ağlama sesi.

Görücü usulü mü?
Gerici usulü mü ?
Ben bilmiyorum,
Ama bildiğim bir şey var,
Bu duruma çok üzülüyorum,
İnanın öyle hayatlar var ki,
Her gördükçe dağlıyorum,
Sevgiye muhtaç olan,
Çocukların durumunu düşünüyorum.

Sadakat,insanlık yoksa,
İçine ne koyarsan koy bu şerbetin,
Her yudumladıkça ruhunu tüketecektir,
Aşk seçimin,
Senin ne suçun var ki,
Vicdanı yoksa büyüklerinin,
Sana haram kılınmış,
Peşinden gitmek için hayallerinin.

Son bir not,
Sana küfür edecek,
İftira atacak sokak çakalları.
Arkandan konuşacaklar,
Uyduracaklar kaleşçe masalları.
Mahalledeki kadınlar gıybet edecek,
Kandıracak insanları,
Umudunu asla yitirme,
Görecek onların hepsi Allah’ın gazabını.

Vagif Seyyah Hüseynov