Kalbin dili olsa da konuşsa,
Bir bir haykırsa canını yakanları
Bir şarkı çalsa diğer yandan
Usul usul haykırsa adını.
İsimsiz ve gölgesiz her kim ise
Varsa da varmasa da bu belirsizlik nihayete…

Gökyüzü delinse ve boşaltsa gözyaşını
Delice haykırsa şimşekler sevdayı,
Bir düşmüşçesine geçip gitse bu sefil yalnızlık,
Nihayetinde boydan boya göz kırpan gökkuşağı.

Yıldızlar aydınlatsa gecenin karanlığını
İtiraf etse her biri aya olan aşkını.
Muzip bir gülümseme belirse yüzümde aniden
Kovsam tüm hüznümü ve kırgınlığımı.

Denizler kabarsa ve dalgalar çağlasa
Kumsaldaki kumlara yazsam adını.
Esse meltem usul usul
Bitip gitse bu karabasan
Sona erse ne varsa yakıp yıkan.

Umutlar eşlik etse sevgimize
Tüm acılar insana dair nihayete erse.
Bıkıp usanmadan koşsam yeniden
Kavuşmama ihtimaline rağmen.

Kuşlar bile suskun kaç zamandır
Bir o kadar küskün doğaya
Yaprağını döken tüm ağaçlar.
Her günüm sonbahar.

Yazı var kışı var gönlün
Bu muydu bana layık gördüğün.
Sür git bir yanılsama
Bir düş müydü gördüğüm oysa…