kapandı yine gökyüzü
rüzgâr ekti fırtına biçti
darma duman edildi işçiler
yerlere serildi
yüzünü kapadı sokaklar
bu kirli görüntüden


ferhat dağları eline aldı
savrulan, sürüklenen bayrağı
yatağan vatandır
vatan satılmaz dedi
kendi âr’ını sattı erk
k’âr’ını etti hibe


simsiyah bulutlar sardı gökleri
gök iyiden karardı
kilitlendi fabrika kapıları
satılan vatandı
can’lar yandı


artık bu dağlara zor çıkılır
yüzü gözü yaralıdır
vurulmuş yavru ceylan
bir ana ağlar uzaktan
bir çiçek boyun büker
ses verir dağlar:
-bu böyle olmaz!


olmaz derken bağrı kanatıldı dağların
kuzuları acı acı meletildi
devrildi ağaçları
suları kesildi
boynunu büktü dağ çiçekleri
el açtı ilendi


oturdu dertlerin üstüne
ermiş bir yaşlı dede
tıngırdattı sazını
ey dağ uyan dedi
uyan ferhat
leyla uyan
cümle dağlar talanda!
uyanmak zamanıdır




19. 4. 2014 / Nazik Gülünay