kadavraya dönmüş bir hayat
topal imlası bozuk şiirler
tecavüz batığı geceler
birde aramızdaki arş-a sığmaz hasret

hadi şimdi ağart ağartabilirsen
zifri dökülmüş gecenin ,yüreğimi.

biliyorum artık ne eski sen
nede her aklına geldiğinde kirpiklerinde ölen ben
ve hiç bir zaman çocuk olamıycaz...!
bir şiir/dik,
imlası bozuk hayata direnen .
bozuk gramafonda eski bir taş plak gıcırtısı..
her fırtınada yüreğimizin sahillerine vuran bı hışırtı..
bozuk alfabe doğurtkanlığındaki "aşk"
biz/dik işte .......
yarım aksak ,
topal düşlerdeki endamsız "sevda".
sevgiye dair ne kadar ezberlenmiş alıntılanmış hayat varsa
bizim şafağımızda doğurdu ,irinsi alıntılarını.
anlatım bozuklukluklarına meyil etmedik biz bu düzenin..
paslı tren katarları taşıdı hüzünlerimizi..
yansada umutlarımız ,
güneşin utanmaz sırnaşıklığında.
yakamozların kulağına astığımız
bozuk düzenin ...
üç kuruş mutluluklarına satılan kahpe aşk/larına isyandı..
arsız gecelerin terinde demledik biz şarabımızı,
bilirim yıllanmışı makbuldür sen/sizliğe içilen mey/in
bir yudumda içtiğim..
her içtiğimde canında öldüğüm....
her öldüğümde ,
dudakların/daki mavi/likte can bulduğum,
sen ol istedim ..
kırıntı bir köşede ,
aferimsiz bir çocuk aymazlığı ile.
neşter kesiği değil/ki ,
asi yüreğimin sen kesikleri dikiş tutsun,
kirpiklerimden süzülen tuzlu sıvıya vurdum yine ,kangren düşlerimi
kara kışların buz gibi ayazına beledim yarınlarımı..
uçuk bir hayalin anatomisi idi belkide ..
kimbilir..!
söyle şimdi neyini beceremedik biz bu dünyanın...!
sen olmayı/mı...?
ben olmayı/mı...?
en çok ciğerime dökülen sızımda bu .......
biz , biz olmayı beceremedik....!
beceremedik/te öldük,
kankızılı şafağında gözlerimizin.

Emel Bayrak
12/04/2014
03:33