Ah babam
Sen var idin
Hem bana yar idin
Gözümün nuru
Yüreğimin ateşi
Sırtımı yasladığım dağ
Duyularımda sağ idin

Ah babam
Sen var idin
Hem bana yar idin
Kavşakta yol gösterenim
Karanlıkta ses verenim
Elimden tutan düşünce
Ufkumu açan düşünce idin

Ah babam
Sen var idin
Hem bana yar idin
Yorulduğumda başımı yasladığım
Şımartınca çocukluk tasladığım
Dizine yattım yirmi yaşımda
Önümde arkamda yanıbaşımda idin

Ah babam
Sen gittin
Ben yittim
Emek verip diktiklerin
Tohura durmaz oldu
Zeytinin dalı çırpı
Tarlalar ayrık doldu

Ah babam
Sen gittin
Ben yittim
Ne şeker armudunun şekeri kaldı
Ne Napolyon kirazın tadı
Ne soluduğum hava temiz
Ne başıma düşen ceviz

Ah babam
Sen gittin
Ben yittim
Onca yıl beslediğim
Hayallerimi gömdüm
Sularım çekildi
Çorak toprağa döndüm

Ah babam
Sen gittin
Ben yittim
Sensiz geçen yıllarda
Tükenip yorgun düştüm
Baharım güze döndü
Sararıp solgun düştüm

Ah babam
Sen gittin
Ben yittim
Ya rüyalarıma dön
Gül yüzünü göreyim
Ya da bitsin için bu hasret
“Gel” de GELEYİM