nihayet uzun zaman sonra duvar dibinde açmış zambaklarınla geldin zerga..
hüznün puntosu büyümüş de devrimgüzeli olmuş..(bu kısma itiraz etme sakın)..
yazmak için nedenlerin çoğaldı şu sıralar biliyorum fakat nasıl desem,insan o nedenlerin
ağırlığını bile bile sürsün istiyor sanki..bu bi çeşit bencillik mi sence?..
eğer öyleyse,bencilliği dayatmak istiyorum..ışıkçocukla gece konuşmalarımızı anımsıyorsundur,
hani senin hep söylediğin bir şey vardı 'sen yazmazsan ölürsün,öldükçe yazıyorsun' diye..
bütün bunlar bir yana ben o ışıkçocuğun gözlerindeki,kalbindeki hüznü biliyordum..
sırasında mutluluğunu da görüyor,hissediyordum..yazmak için nispeten bu kadar
nedenlerimiz yoktu biliyorsun..ama düşlerimizi çoğaltıyorduk işte..
börtü böceği de yazabilirdik elbette fakat yitik günler çoğalıyor işte..
yoksa bir yanımızda zambak,bir yanımızda hüznü nasıl büyütebilirdik ki..sevgilerimle zerga..