Haydi İstanbul, toparla kendini,
Kaldırımlarda dolaştır asil rengini,
Hüznü boğdur duvarlarda kalmasın izi,

Ey! İstanbul kalk yerinden,
Bana da ver içindeki ışıklı cevherinden,
Tatlandır yemeğimi,
Yalnız bırakma bu akşam beni,

Söyle İstanbul bu benim kaderim mi, yoksa senin bana yaptığın bir kelek mi,?

Haydi yansın tüm kırmızı ışıkların,
Ulaşamasın durdur sevgiliye giden ayakları,

Sen İstanbul,
Bense sevgiliden ayrı yetim bir dul,

Yapılır mı benim gibi daha yeni yakılmış mangal yüreğe,
Söyle iki ayrı semtlere mi yakıştırdın bizi,
Söyle de yağmasın yağmur söndürmesin beni,
Benim gözyaşlarım denin için değildi,

Yolları birbirine bağlayan virajlarımı,
Söyle niye tekrar geldiğim yollarıma bağladın,

Sokak lambalarımı hangi çocuğun çakıl taşlarına kırdırdın,

Söyle İstanbul yüreğimi ekmek sanıp parçaladın,
Elmamı ikiye bölüp yarısını denize attın,

Sokak haydutlarına beni maskara yaptın,

Haydi İstanbul boy ver boğazında estir yelini,
Dindir içimdeki sensizliğimi…