Korkunda bir türkü var
ufkunda eski bir ağıt
çocukluk belki güneşten soyut gölgelerin
belki de hakikat
isli gerçeklerin yüzüne şamar gibi vurması
paslı makaslarla kesilen derinden akan kan maksadını assa da bugün
seni azad ettim
uğurlar ola
asi bakışlı çocuk uğurlar ola’

Tandır ekmeğini iç edip hiç edip bir korkuya titrediyse alnındaki çizgi
belki yüzündeki kırılgan ve fakir gülümsemeyi sevdiğimdendir çocuk
bilirdim en doğru tutuştu yüzündeki açlık
uğurlar ola yinede uğurlar ola

Bastığın topraktaki kükürt ciğerine işler
ve sosyal patlamayı adımlar her kaldırım
asi bir şehirdi başkaldıran yamalı suratlar
öylece durağan öylece statik ve yavan
aslında
her geliş sana bir vurulustu
keskin nişancının bakan gözünden ayan beyan okunuyordu
bu da biraz dokunuyordu
yine de uğurlar ola
çocuk uğurlar ola
seni azad ettim