1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
870
Okunma
Şubatın en soğuk günüydü
çıplak ağaçlar kar altında dimdik duruyordu,
Zemherinin esiri
dalları
yalnızlık içinde uzatmış kollarını havaya
fırtınaya meydan okuyordu.
Bu çıplak ağaç dalları bir kadınla
Sırt sırta vermiş ısınıyordu.
Böyle soğuk havalarda
Top atsan
Azrail dışarı çıkmaz
Çıksa da kimseyi bulamaz
can almaz.
Ama nasıl olmuşsa o kuytu yerde
Sabaha karşı belki de gecede
Dün gördüğüm kadının almıştı canını
Uyurken karlar üstünde.
“Allah rızası için bir ekmek parası,”
“ açım” demişti şimdi anımsadım
Yalvarmıştı gözlerime.
Boş yanıma gelmişti be teyze
“Allah versin” demiştim.
Keşke öyle demeseydim
Ne bilirdim öleceğini
Ne bilirdim
Bilseydim ben verirdim.
Mehmet Ali Elçin
5.0
100% (2)
Cevap Yaz