Bir yudum sevgi ister çölden seslenen canan
Bilmez mi ki aşkımı, dağda boran gibiyim
Her zaman da ben oldum, ey yâr adını anan
Aşkımızın üstüne, doğan Nuran gibiyim

Mavi deniz demişsin, bayıldım tasvirine
Kabaran dalgalarım, etmesin yer virane
Elbette canım kurban bana gönül verene
Hafızana kazınmış, hoş bir güran gibiyim

Meltemler esmiş durmuş, saçının tellerinde
Kızıl gül tutuyordu, baktım da ellerinde
Hasret yeli ben olmam, anka’nın küllerinde
Bir sarmaşık misali, yâr’i saran gibiyim

Çivi çiviyi derler, ateşte, ateşi mi
Şu nisan yağmurları, gözlerimin yaşı mı
Başladı sağanaklar, sardı gönül kuşu mu
Suların doldurduğu, susuz geran gibiyim

Aşkın en güzelinde, her gecenin leyl’inde
Sessizliği dinlerken, kemer olsam belinde
Gülümsesem ben sana, en güzel hayalinde
Cemaliyle ün salan, mutlu ceran gibiyim

Ruhuma damla, damla, işliyorken bakışın
Kekliği aratmıyor, koşuyorken sekişin
Bitiriyor beni yar, karanfilce kokuşun
Dokunduğunu yakan, kor bir niran gibiyim

Lüzumsuz’um dedin ya, ey sevgili bu ne hâl
Bahar gelmiş doğa şen, çiçekle eder hemhâl
Yaşa bu güzelliği, korkuya yoktur mahâl
Hemcinslerin içinde, şanslı miran gibiyim

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

NURAN: Nurlu, ışıklı, aydınlık
GÜRAN: Çokça hatırla anlamında kullanılan nir ad.
GERAN:Kuyu
CERAN: Sevimli, uzun boylu, güzel gözlü insan, hayvan.
NİRAN : Ateşler
MİRAN: Beyler