Bitmeyen kinlerin yıllanmış öfkeleri
Bil ki esecek zemheri rüzgarları gibi.
Sen, “ben kendimi kurtardım” sevincindeyken,
Kör ve ayılmaz bir sarhoşluk yaşıyordun
Bindiğin geminin su almakta olduğunun farkında mıydın?

Belli ki sen hep farkındasızlık yaşamışsın.
Hamam külhanında yetişmeğe çalışan ökse otu
Bil ki senden daha yararlı mutlu ve bahtiyar,
Onu köklerinden ayırma çalışan rüzgarlara
Senden daha dirençli ve bilinçli karşı koyar.

Kulken kulluğundan, insanlığından utan,
Ayak bastığın topraklar, tutunduğun her dal
Ey aymaz adam, atalarının kanlarıyla sulanmış
Sana yaşam sunan altın başaklı bu topraklar
Korunup yaşatılması gereken vatandır, vatan!....

Nelerle kazanılmış vatan topraklarımız, ne mücadeleler vererek. Şehit kanlarıyla sulanarak adım adım. Hiç de kolay olmamış. Vatan aşkıyla can veren yiğitler, gencecik vatan evlatlarımız boşuna mı canlarını ortaya koymuşlar. Öyle bir aşk ki vatan aşkı, bu ruhu taşıyan anlar. Bunun farkında olmayan insanlara ne demeli, gaflet uykusundan uyanamayanlara özellikle... Hala göz ardı edecek kadar, bu kadar vurdumduymaz olabiliyorlar. Oysa sen ben kavgası nereye götürebilir ki ülkemizi. Topyekün biz diyen gür seslere, hisseden yüreklere ihtiyacımız var. Bunu anlamayanların da anlamalarını sağlamak için. Gelecek kuşaklara aşılayarak, onları çok evvela farkında, bilinçli yetiştirerek başarabiiriz bunları. Fakat toplumun her kesiminde bunu sağlamak kolay olmuyor. Yine de durmak yok bizlere, yine de mücadele. Çünkü vatan kendimizden bile önce gelir.
Her bir dizesi ayrı bir şiirdi değerli şair KEMAL bey. Okuyanın hissetmesi tamamen kalemin, yüreğin mahareti. Tebrik ediyorum güçlü kaleminizi, emeğinizi.Yine en fazla geç kalan benim şiirlere, affınıza sığınarak , nice eserlerinizde ve yorumlarda sağlık ve huzurla diliyorum.Saygı ve selamlarımla.