Kaç bahar geçirdin biçare ömrüm
Hangi şarkının namesinden çaldın sevincimi
Hangi melodilerin notalarında ömrümü aldın
Yalan dolan sadakatsiz dünyam
Nefesim benliğime sığmaz oldu
Kapılar açılın ve sukuta boğulun
Nefesimin benliğimi terk etme vakti geldi
Geldi geçti bile
Artık toprak eski toprak olmaktan çıktı
Hiçbir gül o eski kokuyu salmıyor etrafa
Payitahtım bahtım gibi çöküşlerde
Yüreğim gurbetleri yaşar
Benliğim gurbet içinde gurbete koşar
Gözlerden yaşlar dökülür matem bağlar sol yanım
Benliğime vaat edilen mutluluklar
Ağrı dağının sümbülün zirvesine saklamış
Ne elim ulaşır ne benliğim
Kar olsam yağsam dağların zirvesine
Yağmur olsam dökülsem toprağın sinesine
Elim kolum tutmadıktan sonra
Poyraz olup essem nafile
Dinlediğim şarkılar lal olmuş dilime, dil oldu
Sevda şarkıları yüreğimin direği oldu
Adı belli olmayan âşıkların mekanı oldum
Sol gözümden bir damla gözyaşım düştü
Sağ gözümden habersiz
Sanki hançer saplandı yanagımdan dökülen yaşla
Sinemin tam orta yerine
Tutamamak sarılamamak
Benimsin diye haykırışlara boğulurken
Yokluğuna mahkûm edilmek
Uzandı elim titredi cüssem
Kollarım kendiliğinden gerildi
Onlar gerildikçe
Dünya gerildi yüreğimin içinde
Kollarım cüssem boynu bükük kaldı
Titredim ve şaha kalktı dünyam
Duygularım avazımın çıktığı kadar haykırmak
Ve hiç aldırmadan kem gözlere sarılmak istedim
Doya, doya kokunu içerime çekmek istedim
Kilitlendi benliğim lal oldu dilim
Konuşan sadece gözlerim bakışlarım oldu
Sen yürüdün ben eridim
Sen uzaklaştın ben alaşağı oldum
Bakışların yüreğime kazmalar sapladı
Duruşun ezip geçti benliğimi
Gözlerin diline tercuman oldu
Onlar konuştu ben yandım onlar konuştu ben bittim
Artık verilsin fermanım
Ya sevdamın yamacı olsun geride kalan ömrüm
Yâda torak olsun bundan sonra aldığım nefesim
Sen ey sevdam
Rotası belli olmayan bu hayatımın tek yörüngesi
Hayata dair tek limanım
Hangi yana dönsem yine rotam sen oluyorsun
Ulaşamadığım kavuşamadığım
Hayallerimin mimarı seni oluyorsun
Nefes alırken nefesimin yarısı sen oluyorsun
Hüzün dökülürken yüreğimden hüznüm sen oluyorsun
Ama en acısı mutlulukla mutsuzluğum sen oluyorsun
Sen hayatımın evreni oluyorsun
Nasıl ki yaşamak için havaya ihtiyaç duyuluyorsa
Nasıl ki susuz hayat olmuyorsa
İşte sen öyle bir şeysin
İçmediğim içerime nefes diye çekemediğim
Çünkü sen sadece varlığınla nefes almamı sağlıyorsun
Yokluğunu yaşatarak farkına varmadan
Yok, oluşuma gönderiyorsun beni
Seni düşünmediğim vakit hayatın anlam manası
Soyutlanıyor benden
Çekilmez bir hal alıyor hayat
Ve sadece cüssem ortalıkta deli divane dolaşıyor
Oysa aklım seni düşündüğünde
Yüreğim seninle dolup taştığında
Yanağımda ki yaşa aldırmadan
Dilimden bir kelime düşüyor aslında söyleyen dilim değil
Yüreğim haykırıyor seni seviyorum diye
Dilim sadece tercuman oluyor ona
Gülmeyi unuttum sevinçleri unuttum artık
Mutluluk sadece benliğimdeki hayalin ve sensiz cüssemde gizli
Bu hayatı sensiz nefesle doldurmak istemiyorum artık
Artık uyandığımda yalnızlıkları yaşamak istemiyorum
Uzaklardan yüreğime değen sesin
Tatlı bir mutluluktu benliğime
Artık acıya dönüştü uzak ırak olan sesin
Hasretinle yanarken sesini kurşun diye yüreğime saplıyorum
Her söz tatlı bir kelam her söz tatlı bir kurşun olup saplandı yüreğime
Hasretinle ölüme koşmak hasretinle ölüme adanmak ne garip…