15
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
1794
Okunma

Ateşlenir gönül çıran bir afetin gözlerinden,
Kopardığı fırtınayı, demesini bilemezsin.
Ah! Ettikçe alevlenir anıların közlerinden.
Yağmurunu zapteder de; alevine çilemezsin.
Yanığının merhemidir, dayanırsın elde lokum
Tıklatırsın kapı duvar! Bir ses gelir: "- Evde yokum!
Bunca zaman neredeydin? Lâzım değil tek bir sokum!"
Yanar döner kül olur da; kötülüğü dilemezsin.
Kâh rüzgârda donatırsın yelkeninle direğini,
Kâh kolunun kuvvetiyle çekerekten küreğini,
Dolaştırırıp ferahlatır ona mahkûm yüreğini
Limanlarda avutur da; defterinden silemezsin.
Yaşadıkça hissedersin kırık burun sızısını.
Sindirirsin kader diye kara alın yazısını.
Arada bir yenilersin mitolojik kazısını,
Kaşın gözün oynasa da; doyasıya gülemezsin.