2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
928
Okunma
Bazen güneş düşmeden ufuktaki dağların üzerine
Affedilmeyen günahların vebali kadar ağırdır gece
Seherde esen rüzgarlar gülümser sadece yüzüme
Ve ben her sabah senle uyanmayı beklerken
Yokluğunla göz göze gelirim gözümü açtığımda
Konuşmadan, bir söz etmeden bakışırız sadece
Söylemek istediklerimizi bir başka bahara bırakıp
Cebimden çıkardığım umut tohumlarını koklarım
Saçlarından koklarcasına içten ve doymamacasına
Sonra hayallerime bakınırım nasılmış sensiz seni yaşamak
Ve sensiz bir geceden nasıl kalınırmış sabaha
Issızlığıma bir şiir yazar sonra yalnızlığıma okurum
İflah olmaz bir yara olur büyür kimsesizliğim
Ben sensiz sabahların ve yalnızlığımın şairiyim…
5.0
100% (4)
Cevap Yaz