Çaresizlik döşüme saplanmış ezeli bir ümitsizlik sanki
Yaşayan gövdemin
Bir ölüye bitmeyen hasret gibi
Miadı dolsun istiyorum sürgün ömrümün
Hayatımı gözlerimden izliyorum
Tıpkı film şeridi gibi.
Bütün kabirleri geziyorum teker teker
Avuçlarımdan kurumuş topraklar süzülüyor
Yadırganıyorum aldığım kararlardan
İyi niyetlerimin canı çıktı
Yaranamadım
Uzaklaşıyorum vefası eksik dostlardan



Ömrüm

Ne yaptımsa hora geçmedi
Sevdim kadir kıymet bilmedi
Sabrettim sustum çilem bitmedi
Beni benden etti Ömrüm.

Dilin kemiği yok dedim sustum
Kalbimi kıran herkese küstüm
Şiirler yazdım öfkemi kustum
Elimden kuş gibi uçtu ömrüm

Zararın neresinden dönsem kârdı
Yaşadıklarım nefsime ar’dı
Hayat zarsız oynanan kumardı
Kazandığım herşeyi çaldı ömrüm

Gelir geçer dedim aldırmadım
Sazımı kırdım çaldırmadım
Gözlerimi uykuya daldırmadım
Bulanık su gibi aktı ömrüm

Ben beni bildim bileli
Yuva bildim gurbet eli
Yollardan gelip geçeni
Hep yar sandı garip ömrüm


Yüreği Sürgün // Kevser Baysal
Köln