Çekmecelerde geçmişi bulurken
Konuştum kendimle ve
Sordum
Şu otobüs biletiyle gittiğin şehirde
Ne bıraktın
Ne getirdin
Şu filme, konsere, tiyatroya
birlikte gittiğin insanlarla
Ne kadar duygudaş
Ne kadar arkadaştın
Hangi gözlerde yaş
Hangi başta taçtın
Kimin dudağına konarsın arada bir de olsa bir gülümseyiş halinde
Hangi yüreğe su serptin de
O teselli hala yaşar o yürekte
Kimin burnunun direğini sızlatır hatırladığı zaman kokun
Kimin eline güç
Adımına destek oldun da
Vardığı yerde bir minnetsin


Belki kocaman bir vah
Belki geri dönülmez bir eyvah’sın
Kocaman bir pişmanlığın açtığı derin bir aaah’sın belki.
Belki bir kurtuluşun sonunda
bir nefeste çıkan bir ohhh!
Belki yüreğinde kin oldukların vardır ki
Senin mağlubiyetlerine
kalbinin üstüne konan elle çekilen bir oooh’sun


Dedim ki yılları biriktirmişsin
Yılların içinde anılar, acılar
Anılar, acıların tıkıştırıldığı çekmeceler
Ve sen gizleyip saklamakla uğraşırken
Parmak aralarından akan bir hayat


Söyle dedim kendime
Bunca yaşanmışlığında
Ne kadar ölüsün ne kadar canlı
Yolcu muydun bu hayat içinde kendine
Başkalarına han mı
Peki ya gerçekten gittiğinde
Varlığının daha yıllarca saltanat süreceği bir yürek var mı