yoruldum bir fidan gibi boyumca uzamaya çalışmaktan
bu açlık varken bedende yoruldum, çöplüklerin altında bir kedi olmaktan
ellerim topraklarda gezer ara sıra,
beden kalıntıları dolar tırnak aralarıma
sırf gök kubbe yaratıldı diye üstümüzde bir ve olabildiğince yenilmiş bir karanlığa
yaşadım mı sanarsın bir o yana bir bu yana

ruh koparılır ya bedenden öylece canın çıkması zorken
son nefes bir tek ses koparır ya hayatın tüm renklerini gözlerinden
kalbe yetmez sözler öylece bakan o anlamsız derin gözler
yetmez sevdiğim her yanı kan revan bir boyalı ezber
ha bir kahverengi günün sabahı olmuş, ha bir sarı sıcak
her yanım karanlık duvarlar sevgili
kabahat sende değil bu boyaları kim getirdi
soluk bir pencere ve duvar ardı
hep aynı yerde gözlerim takılı kaldı

aldığın her nefes yaşamın aldatması
sevgili ellerim topraktan toplarken seni
tek tek bedenin kuşlarla uçar gider uzaklara
kimi zaman bir çiçeğe karışırsın kimi zaman sa bir ağaçta yaşarsın
ölmek bu kadar kolay değil sevgili sen ölmeyi ne sandın
bu gönlüm seni ey sevgili
son aldığın bir tutam nefesle değişir mi sandın

yok bir elveda şarkısı yazıyorum şimdi
notalarımdan kan damlıyor sayfalarıma
sayfalarım ki onursuz bir şarkının yolcusu olmuş
istemezcesine bir o yana bir bu yana
hadi gel uzanalım yeşillere, e hadi ver elini hah tamam şöyle
bir o yana bir bu yana
sevgili yaşamayı kolay mı sandın bensiz
toprak bile kabullenmez seni dönersin küçük mabedinde bir oyana bir bu yana