Hazana dönse de tazecik ömrüm
Boya beni, sen boya kuaförüm
Hayat iksirim, canım, rengim ol
Boya beni, boyasız ölürüm

Bir bilsen nasıl da beyazdı düşlerim
Hüzne bulandı, karardı gülüşlerim
Al boya beni bildiğin tüm renklere
Yeşilim, alım, mavim olsun isterim

Hiç renk yoksa da maharet elinde
Var siyaha boya, katran siyahına
Siyahtan korkma, beyazı sevdirir
Zıtlıklar âlemi, hayatı şekillendirir



Tüm renkleri karıştır, rengimi bul
Var son sayfada ille de beni bul
Bulduğun bu adam artık senindir
Solmuş her rengi renginle sevindir

Sararmış benzime mavini sürüver
Yeşersin cemalim ilaç ellerindir
Semayı, denizi, turkuazı boş ver
Beni yeşertecek senin mavindir

Peygamber çiçeği mavi gözlerin
Kanımca şahıdır tüm mavilerin
Boya beni mavine, can suyum ol
Dili tutulsun olduğum renklerin

Boya beni sen boya kuaförüm
Boyamazsan inan çabuk ölürüm
Kırmızıya, sarıya, kahveye boya
Olmazsa kıpkızıl akşama boya

Akşamlar hüzün yükü ayrılıktır
Bir bilsen gözyaşı nasıl da ılıktır
Toprağa sor ölümün ne olduğunu
Mesafelerin nasıl yok olduğunu

Ne denli gitsen de benden uzağa
Ölüm çeker bizi aynı tuzağa
Bir anda tükenir tüm mesafeler
İkimiz de düşeriz aynı ağa

*

Kopsa da son kitabın son yaprağı
Gel hemen toplama tası tarağı
Yalnız bir fırçalık mavini bırak
Bıraktığın renkle Hakka varayım…

Ertuğrul GÜVENDİK
10.12.2013 ADIYAMAN