zor be sevdam
zor be sevdam....
biz istesekte sevdirmezler bize bu sehirde biz kavussakta ayirirlar bir celsede ayrilik parayla satilan bir silah degilki kopararirlar bizi bizden yok pahasina bir ihanetle. baska safaklarda kavusmak duser payimiza baska sehirlerde uyanmak.. vakti gelmeyen vuslatlari beklemek duser bize bir turlu gelmek bilmeyen gunleri iple ceker avunuruz caresizce. zor be sevdam.... biz yuregimizde sevgiyi bir emanet gibi tasiriz gozumuz gibi bakariz baskalari yureklerinde turlu turlu ask besler biz leke dusurmedigimiz gonul sayfamizda omurluk olsun diye yazarken baskalari bir kagit parcasi gibi burusturup atarlar sevdayi. zor be sevdam... ayriliklar tren raylarindaki sese benzer dayanilmaz bir ciglik ve sonra ezilen yurekler idam sehpasinda son soz gibi dilimizdeki son dua gibidir sevgiliye yazilan siirler. paramparca olmus yureklerde yankilanir cigliklarimiz adi konmayan ayriliklarda saklidir bizim adamligimiz gokyuzunun mavisi dusmedikce yureklere dudaklarimizda anlamsiz bir cumle gibi kalir sevdamiz karanlikta kaybolup giden bir golge gibi ozde sevsekte sozde yalan olur sevdamiz. karanlik denizde yolunu arayan geminin yalnizligi duser bize ve olumu bekleyen yorgun bedenin caresizligi goz kapaklarimiza vurunca anlariz ruhumuzun bedenimizi terk ettigini hulusi kazankaya |