Donup kalsa yuregimde hasretin bir buz gibi
sönmüyor yoksa ateşin dinmiyor sensizlik
sustukça büyüyorsun zaman çare olmuyor
kaderim iki dudaginin arasında
kalemimi kırmış yıllar
sen hala hatalarımda günahlarımda geziyorsun
toprağa düştü bak bir yanım
bir yanım hala sana tutunmakta


Donup kalsa yüregimde hasretin öylece
bir daha hiç çözülmese
çıkıp karşıma ansızın ben geldim desen
tiz bir sevinç çığlığı yükselse dudaklarimdan
haykirsam adını sarılsam sana doyasıya
sevinç gözyaşları dökülse yanaklarımdan

Donup kalsa yüregimde hasretin
sensizlik olduğu gibi kalsa öylece
sen düşsen yeniden yüregime bir cemre gibi
baharin sıcaklığını kokusunu tatsam yeniden sende
üstümden gitse şu son bahar ayazlari
zaman dursa akmasa saatler sensizlige

Topraga düşen tohum gibi yeniden yeşersem
can suyum olsan can özümde dolaşan
baksam sana doyasiya
gozlerinin guzelliginde kaybolsam
yaslayip başımı göğsüne en derin rüyalara dalsam
ve sen hic gitmesen yanımdan
donup kalsa zaman öylece

hulisi kazankaya