Hayaller sürekli kaçıp giderler.Peşlerinden koştukçada sürüklerler bizi.Ne var ki yıkılmak ona göre fazlasıyla basit.
Yazmak için zaman gerek.O zamandada milyonlarca yeni düşünce.Aklıma her gün gelen o düşünceler kalemin başına geçince yok oluyor sanki.Nereye uçuyorla bilmiyorum ama yüreğimin derinliklerinde oldukları kesin.Onların bağımlısı olmuş gibiyim.Düşünmeden duramıyorum.Ve bazen onlarla öyle boşluğa dalıyorum ki nefes alıp almadığımın bile farkında olamıyorum.
Uzun zamandır yazmıyorum.Yazmaya anlam yükleyemiyorum.Sessizliğimin arkası doluyken bir türlü konuşturamıyorum kalemimi defterime karşı.
Bazen ağlıyorum.Gözlerimden yaş bile akmıyor.Ağlıyorum.Gözyaşlarımda yokluğuma ağlıyor belki, farketmiyorum.
Nerede ruhum?
Sahi nerede benim hayallerim?
Herşeyim aslında burda da , bir ruhum göç etmiş gbi.
Halime acıyorum..
Zaman zaman mutlu olduğumu zannediyorum da onsuz olmuyormuş.Seziyorum akşamında.Onsuz İstanbul çekilmiyormuş..
Akşamında seziyorum onsuzluğu.
Yapamıyorum.
Hani insanın sevdiği yanında olmayınca nefes alamaz ya . Öylesine kenetleniyorum.
Kelimeler düğümleniyor yüreğime.
Ağlamak bile ağlayamıyor benim için..
Çünkü;
Doğuştan hasret çekmeye mahkum edilmiş gibiyim.
Boğazıma değil.En derinime düğümleniyor kelimelerim.Orada bir kıyamet kopuyor sanki.Sessizliğim içinde çığlıklar atıyor.Kendi içinde.Ben bile duymuyorum.Gözyaşlarım bile duymuyor.
Bağırmak istiyorum.
Olmuyor..
Yaşadıklarımdan ders çıkarmam gururlandırıyor bir bakıma beni.Hayata acıyarak gülümsüyorum.
Bir ’’ HOŞÇAKAL’’ a sığdırdın sen beni sevdiğim.Gözlerine bakmaya cesaretim yokken küçücük bir ’’HOŞÇAKAL’’ a ..
Gidişinin ardından hiçbir şarkının ruhuma tesellisi olmadı.
Özlemin günden güne derinime işleyen bir cevher gbi.O kadar değerlisin yani.Farkında olmadan, bende çok değerlisin.Gözlerini özlediğim.
Hiç anlamadan nede çok sevmişim seni.Ne de çok girmişsin yüreğime.Beni hasretinle gömdün ya İstanbul’a.Erkende dönsen, geçte dönsen değişen hiç birşey olmayacak gibi.Yakınımdayken bile özleyeceğim seni.Yeter ki sende kandırıp gitme beni.Yanımdasında işte.Uzaktasın bana.Gözlerine hiç bakamayacak kadar uzak.
Seviyorum seni.Hani ölü olsam dirilip yeniden yeniden seveceğim yüreğini.Yenide aşık olacağım sana.Ölüyüm aslında.Demiştim ya ; gömdün beni İstanbul’a.Ruhumu gömdün.Milyonlarca kez diriltip gözyaşlarımla,içimdeki çığlıklarla yeniden gömdün.
Acı bana ve dön!



Özledim seni.Sonsuzca özledim.Bedenimin yanında olsada bedenin şöyle sıkıca bi sarılsam!Hiç bırakmasan beni.Gönlümde olduğu gibi hiiç bırakmasan bedenimi?
Yüreğini sevdiğim dön hadi.
Kırma duygularımı.Özellikle de hüzünlerimi.Dön hadi.Yeteri kadar yanlızım İstanbulda.Gel,
Ama;
Yokluğun kadar acıtma canımı ...