0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2965
Okunma
Yine, savaşın gölgesinde
Masum yürekli çocuklar
Yağan kurşunlar arasında
Ölümden habersiz, oynuyorlar,
Ne sevinç bilirler ne de keder,
Yaşadıkları dünya, bambaşka
Öyle ki, kan kusmaktan beter
Oyun diye bildikleri bu vaka.
Düşün, on yaşında bir çocuk
Savaşın ortasındaki o hali
Kurşunlar arasında, boncuk
Ne suçu var ne de vebali.
Nasıl bu vicdan bu zülüm,
Ölenler, beş-on yaşlarında
Körelmiş kalpler, bu mu çözüm
Kurşunların konağı, başlarında
Onlar, savaşın çocukları
Ve hep öyle de kalacaklar
Barışla doludur, dünyaları
Ama kime anlatacaklar…
BİLAL 25.07.2009
