Teslim edeceğiz bir gün emanet bu ruhu




Yarını ne bileyim kim kimden daha önce ölecek
Özgür dün özgürdüm sen papatya ben kelebek

İnsanoğlu işte Yüce Kitabı önünde
OKU diyen ilk emir

Okumadan ölecek bir misafir
Geldi gidecek
Öz kardeşini bile tanıyamadan

Ateşten yaratılmış şeytan
Cehenneme götürecek.


Kavun değil ki şu insanlar

Sonra dan çıkıyor yeni yeni bilinmeyen huylar
Kimi cellat kimi dönme kimi sapık kimi bilmem ne
Yıllarca yan yana yatıp tanıyamıyor

Anlatılmıyor saklanıyor gerçek duygular
Ve doğuyor gecelerin somurtkan yüzü.
Dualar ediliyor beddualar beraber olmak için




Kırmayalım üzmeyeyim diye
Heda ediliyor zamanı
Görüyor görmüyor kör kalıyor
Kendine yeniliyor işte insan

Bir sen eksik kaldın bu sinema da


Baş rolde sin hep de kaldın

Hep kamara arkasında durdun
Sen parlayan yıldız ben sönük durdum.

Bu bir kaderdi şeytanlarda bir melek
Şimdi sen kavun ben kelek
İki kör misafir olduk bilerek bilmeyerek.

Son sezon bu geriye kalan son çeyrek
Kör doğmadın kör ölme sadece otur


Ben bulamadım amma sen bari yanma

OKU.
.
.