gizeminde bir gün düşüncenin hasreti
bulmak isterse denizi gözlerindeyim

bulmak isterse yine bir akşamüstü
veda ederken bahara hisli bir damlada
göz bebeğimdesin

yine de hâlâ akıyorsan
vurgun
durgun
uzak değil deniz
geçse de çağlamak için vakit henüz
kavuşma mesafesindeyse de umutlar

ne fayda
ne fayda
aşka dair ne varsa söylenmiş
okunmuş kitaplarda
yaşam sarı örtüsünde dingin
anlatacağını anlatıp gitmiş gözlerin
ve siyah kalemle son noktayı koymuşsun artık ahde vefa diye
fasılları yeniden uyandırıp niye
neden
niçin boyamak pembeye

aaah nidası perişan
ben alıştım griye
siyaha

ve mevsim baharsa
yine de
hâlâ

aralasam da kader perdesini kirpiklerimin
dünyayı durdurmak kadar zor
zor dostum

geçtim böceklerden
çiçeklerden
geçtim yeşilden
sarısından güneşin
ve ayın halesinden
hilâlinden
felsefe yapıyorum sanma
kaçıyorum hayatın tüm renklerinden
içimdeki sen gel diyor
içimdeki ben geç
gelmem
gelemem artık oyununa hiç bir rengin

siyahı yakıştırdım aynalarda kendime
ve siyah olan ne varsa
kalan bir kaç yıldız göz kırpsa da
aydınlatmıyor gecemi
aydınlatmaya yetmiyor
siyahım
kapkara
medeniyetin donanımı sarsa da dört bir yanımı
aydınlatmıyor
öyle karayım anla

anlamazsın biliyorum
anlayamazsın
neden düşman oldum
aynalara
tüm renklere
bu yaştan sonra
anla
anla
siyahım

o kadar doygun
yutuyorum tüm renkleri
neydi sahi aşkın rengi?
unuttum gözlerinin karasında

aşk üstüne konuşmayacaktım oysa
oysa bir derin çukurmuş o da ehliyeti olmayana

kırmızıyı ondan yutarmış siyah daha çok
aşk kırmızı mıydı yoksa

arz-ı endam eyledim aksisedama neden sonra
baktım
baktım
eser yok tükettiği sudan selden ferime
oysa
oysa kan kırmızı içimdeki dere
şırıl şırıl
oluk oluk akıyor durmaksızın kalbime
aczime
kendimi bilmenin bilinmezliğinde

aksisedama
narıma
arıma baka kaldım
baka kaldım aşkıma

baka kaldım..
baka kaldım..
__________________
AYŞEGÜL DİNÇBAŞ
Aralasan Hayatı/2007
Sa:59