yalnız yaşamak yetmez
dogruda yaşayacaksın
gece uykudan önce
öksüz cocuklar gelecek aklına
yastıgı kafana bastıracaksın

yalnız gülmek sancısını ögrenmeyeceksin
en ustasını geçeceksin ölümlerin
dost ile aglarken
akan sular gibi gürleyeceksin

kurdugun hayaller kadar büyüyüp
rüyalara dalmayacaksın
en ucunda sevdanın
yüreği kor ateşlere atacaksın

yalnız yanmak yetmez
yoklugunda salkım sacak güneşin
zemheriye vurulup düşenleri dinleyeceksin
en dibinde gecenin
bir mum gibi eriyeceksin

dogruluk yetmez
yalnısıda ögreneceksin
birbirine kavusan iki şeker
nasıl eriyip bitiyorsa
o dem ki ısıgında biteceksin

yalnız sevdalık yetmez
kaderide göreceksin
ayrılıp bahara karısan
iki yagmur damlası gibi
güneşe boyun egeceksin

yalnız ölmek yetmez
ömrünü güzelliklere böleceksin
öyle bir öleceksin
aşkın en iradisi
kavusmaların en zalimi
ıslatacak teneşiri
basını kaldırıp gökyüzüne
alnından kopan
bulutları teslim edeceksin