hayrettin taylan




aramızdaki boşluğu dolduracak hoşluğun hiçlik diliyim
aramızdaki hoşluğu bitirecek ayrılığın dilsiz diliyim
aramızdaki aranın arasını ölçecek tanımsızlığın amansızlık diliyim
aramızdaki anıları silecek yaşanırlığın silecek diliyim
aramız yok
aramız çok


ıslak bir cümlenin gözüyüm, yaşlılığım bundan
sinen kokunun hatırında yeşeren özlem adılıyım isimsizliğim bundan

nitel buluşmanın sıcağında yanan nicel anlar savunusuyum
cemalinde sözsüz kalmış güzelliklerin belirsizlik akıntısıyım
lekesiz bir yüreğin lekecisi, kalpsiz bir aşkın kalaycısıyım
bir yaranın kabuk misafiri,
bir gönlün misafir yarası
bir vedanın gevşemiş vidasında zamana sonsuzluk sözü
bir sözün bitmemiş ağzında dilsel destan



müsait zamanlar hayali gibi sende kaldı hasretim
kudüs gibi sevdaya kutsal , hem yaralı medeniyet dili
istanbul gibi hem fethi zor şehirsin, hem de ayrılığa bizans dili
ayasofya gibi hem mutlağıma camii, hem içselliğime müze
hem de dilsiz mistizme meryemsi





güneşin uğur dudağında aydınlandı güncelerim
toprağın sevi tohumunda yeşerecek senli hücrlerim
havanın tutku esintisinde derlenecek yağmursu buluşmalar
ateşin aşkında ısınacak yarınlar yar diliyle,
yaşamanın hafifliğinde ağırlığın taşıyacak özlediklerim
umudun serptiği her damlada amansız kalacak dönüşün
sevmenin dişinde çiğnenecek hayal kırıklığı
beklemenin keskinliğinde bileylenecek hasretin sızısı
bir günlerin bir gününe sığacak, sen , sen arası ben algısı