Şehrin sokaklarına düşünce bir kadının gölgesi
Gönüllere nakış gibi işlenir mahremin bölgesi.

Kadın hayatın nefesidir nefsini dizginleyene
Cennete açılan bir kapıdır görmesini bilene.

Mutlu olmayı değil mutlu etmeyi seçerse insan
Cennet bahçelerinden bir bahçeye dönüşür o mekân.

Güç savaşının sıkı taraftarı olunduğu zaman
Cehennem çukurlarından bir çukura dönüşür mekân.

Mahrem alanını kendi eliyle bozduğunda kadın
Kişilik ölür dişiliğe çıkar yolu adımların.

Mekâna ruh veren kadındır gönülden severse eğer
Kalbi avucunun içindedir onun bir ömre değer.

Kadın sustuğunda bilin ki haykırıyordur o zaman
Kazanır onu anlamaya değil sevmeye çalışan.

Şehrin cinsiyeti sizi sardığında bilinir ancak
İstanbul cilveli bir kadın, Ankara öfkeli erkek.

Kadın sevinci cenneti, öfkesi cehennemi andırır
Gelişi gül bahçesi, gidişi kül çöplüğü bırakır.