ÖLÜMÜ ÖLDÜRDÜM

Bitimli ve ölümcül sevdalarla.
Elemler ekmiş bana hayat yıllarca..
Nasıl ki gönlümün güneşine rastlayana dek.
“Ey bitimsiz sevda hoş geldin” diye haykırdım.
Ruhumun güneşine lakin…
Duydu duymazlıktan geldi.
Bildi bilmezlikten geldi.
Sevdi sevmezlikten geldi.
İtibar etti aslında haykırışlarıma,
Mutlu oldu böylesi bitimsiz bir sevdayla sevilmeye,
Ancak;
Neşeyi, huzuru gömmek için kabir kazdı.
Gönlümü gönlümden koparıp.
Ölümü öldürdüm,
Gülüm solmasın diye,
Gülümü güldürdüm,
Gayrıya gülmesin diye,
Ben her an öldüm,
O hiç ölmesin diye.
Bitimiz sevdalarda, ölümü öldürmek gerek.
Ölümü öldürmezse eğer, sevemez yürek.
Verse de gönle sevilen her gün binlerce acı.
Seven yüreğe her acı baş tacı.
Yeter ki yârden gelsin, ne gelirse gelsin,
Yeter ki yâr, sevildiğini bilsin…
Unutulduğunu sanırsa eğer, budur acı asıl.
Böyle bir sevdayı görmemiştir, hiç bir nesil.
Çünkü ben ;
Ölümü öldürdüm,
Gülüm solmasın diye,
Gülümü güldürdüm,
Gayrıya gülmesin diye,
Ben her an öldüm,
O hiç ölmesin diye

Mustafa EROL
09.MART. 2014
Manavgat / Antalya