0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1492
Okunma
donmuş yüzleriye kapılar ardında
saçları uzun akılları kısa
yüreklerini ısıtacak güneşi
bekleyen kadınlar
namusuydu babasının ,kardeşinin ,eşinin
canını verirdi habersizce
erkeklerin ahlaksızllıklarına
en zor meslekti onun ki
bir ömür sürerdi işi
karşılıksız
ressamlar. müzisyenler ,şairler
heykeltrşlar
hiçtilerr onun gözünde
çünkü
oydu en büyük sanatçı
tertemiz elleri ile
gülümseyerek sancısına
yaratıyordu hayatın kendisini baştan
binlerce çiçek açtırıyordu
içinde ki varlığa
adı yok diyenlere inat
her sabah
güneşle birlikte el ele
yeniden doğarak küllerinden
ölümün koynuna giriyordu
çocuklarından önce
nazo_50
5.0
100% (1)
