Ben de ancak içimden geldiği zaman, hak edene hakkı ile yazmayı seviyorum.
Ey sevgili diyorum, sen ne kadar kırsanda üzsen de beni bak benim dizelerim hâla sana; hep sana...
Şiirlerim hep senin....
Kelamlarım şaha kalkıyor seni yazdıkça
Ve ben seni yazdıkça büyüyorum.
Yoksa başkaları gibi her saat börtü böceği, ağacı çiçeği, velhasıl bilumum farazi eğlenceyi yazsaydım ne anlamı kalırdı ki?
Kalmazdı değil mi ey sevgili...
Oysa ben şanına yakışan şiirler yazmalıyım. Ve her şiirde ben büyürken sen daha bir anlam kazanmalısın...
Sen diye başlamadığım satırlar kuru
sen diye başlamayan şiirler yavan
sen diye nakletmediğiğim öyküler perişan...

Bilirim ki bütün sevdalar tek bir sevda için yaşanır.
o sevda da Lahutidir.
Ey beni aşka Aşk-ı lahutiye götüren sevgili... Aşka aşkım sendendir... Sendendir başımın dikliği bu sevdada...
Sendendir böylesine ulaşılamamışlığım
ve sendendir böylesine mahkur kalışım...

Şiir iyi ki varsın ve gönlüme tercümansın...


!