Sus pus düşler nöbette;
Hani dünden kalan, yarına uzanan
En içten, derinden, yalan dolan olmadan.
Seyreldi zaman,
İlerlerken ağır aksak
Ve iki damla yaş süzüldü
Çocukluğumu anarken;
Düne dair, oyuncaklarımı kucaklamışken.

Bırak geçmiş kalsın her neredeyse,
İzinden eser dahi kalmazken dost geçinenlerden
Ve çoğu yitip gitmişken…
Bir cebimde anılar
Yırtık cebimden dökülürken teker teker,
Bir cebimde umutlar
Demlenirken azar azar.

Biraz uzak biraz yakın
Ne üzülür ne yakınırım.
Bir durak sonrası, hiç ulaşamadığım,
Bir durak öncesi
Oysa o durağı çoktan kaçırmıştım.
İnceden bir sızı
Ne sıradan ne farklı,
Bir tutam neşe, biraz da gözyaşı.
Belki de az biraz katıksız bir aşk sancısı.

İnsana dair,
Yoktan var eden
Hayatta kalma kaygısı.
Yeri geldi ve an şimdi,
Aslında çok geç kalmıştı.
Suskun gönlün söylediği
O bitmek bilmez içli şarkı.