Masumdu aşk
masumdum ben daha yeni kundaklanmış bebek gülüşlerimle
gözleri kör eden ihanet yağmurları yağarken beşiğime..


Sevda dizlerinin üstünde terketti bu sahipsiz kenti
masumluğun üstüne sicim gibi şımarık yağmurlar yağarken
şiirler secdeye geldi
kırılsın kalem diye inim inim inlerken
defter dürüldü..



Sözcükler el pençe divan
son dediğim noktada kirişi kırıp kaçacaklar
geriye yok olan buruş buruş bir aşk kalacak sadece.



Derin bir ölüm uykusuna gömüldüm
Uyuyan düşlerimi öp de uyansın yar.


Bilmezsin;
Ne uykulu düşlerimden öpüldüm doyasıya
ne ’ sensin ’ diyen bir yaraya ilk merhem olarak sürüldüm
ben sadece içilen son sigaranın izmariti kadar değer kattım ömürlere
düştüğüm yerde çiğnendim
ya da son deminde bir tinerci çocuğun dudaklarına son öpücüğü verdim.



Şimdi;
Bir sevda geldi geçti yüreğimden sabun köpüğü gibi
yıkamaya korktuğum gözlerimi sen yıka yar acıtmadan
boş yere ümit etme diyen o korkuluk sesinle
kulaklarıma fısılda masumluk yoktur diye..



Sonunda geçti gitti hazan yağmurlarıyla ıslanan yüzümün lekeleri
yıkadı her yerimi kirimden arındı aşk.



Toz pembesi bir ayrılığı gün kızıla bularken batışıyla
yalnızlık türküleri kendini dağlara vurdu
bir kurt ulurken en tepede
mahur bir kaç damla yapraklara çiğ tanesi gibi düştü
üşüdü yıldızlar
üşüdü ay
dolunay olup gebe kaldı o kara günde ayrılığa.



Gergef gibi işlediğim bu sevdadan yastık yaptım sana
içine ölümlü kuşların teleklerinden bir aşk koydum
başının altına koy ve uyu yar
biliyorum ki bensizlikte nasıl olsa yağacak üstüne mutlaka kar
bu senin son demlerindir
akacak kan damar da durmaz yar..


Ayvazım DENİZ