Şehirimin Deniz’i kumsalı yalnız
Maviliklere yol akardı sevdadan
Ince bir cızıltı radyoda aşkın hikayesi
Özlem dolu bir yaşantının sahnesi hayatım

Unutmak diye bir şey yok sadece alışkanlık vardır sensizlikten esen
Birde martılar eşliğinde kordona uzanan sahil vardı yokluğunda

Izmirim göz bebeyim inci tanem
Seni bu kadar sevip senden ayrıysam benden deyil o vijdansızın
Bize reva gördüyündedir

Şimdi kadife kaleye çıkıp efkarla bağırıp çağırıp İzmir semalarına aşkımı haykıra haykıra agoraya inip
İkide şeker sallayıp alsancağa sallanıp hayatı bir an olsun kımak tı

Diskolar barlarda kopan kopana
Ben olduğum yerde kala kalmıştım
Duygularım benden taşıp kuruçaya akıvermişti ellerimde çarpışan püfler vezir yapmıştı beni halbüki ben gönlümde rezildim

sallayıp ellerimi murtegaya ordanda altın yola süzüldüm ince bir sitem kaplıyordu içimi güzeltepeye yaklaştıkça

unutmak için gittiğime çığlık içinde gelmiştim ben ne yaparsam yapayım söküp atılmıyor sadece zamana yol veriliyor

Kalbim hep aynı sadece duygularım karışıyor onuda bir balıkçı kotrasında okyanusun sonsuzluğuna yolladım şimdi kuzey kutbunda buz kütlesiyim güneşe hasret kalbim