Kırmızı gül yaşamın simgesidir sevginin başlangıcıdır
Ne varki benimki boş bir hüzün
Umudu olmayan yarınlardayım
Öyle doluyumki esir düştüm şişelere
Anlamazlar derdimi kime neye açsam zülüflerimi kardelenin özgürlüğüne
bilmemiş ömrüm ihaneti sırtında
Kabri görünür aşkımın mezartaşına iki satır yazılır sevgiden kıymetlenir
Sağken bulamadığı deyerlerin içinde yanar ağlar nafile sevmek acının ta kendisi
Yürüdüğü yolu bilmeksizin gafil düşer
Aşk fırtınası yol eder kalbime
Karlar da yağar yağmurlarda
Mevsimsiz sever bu can cananı
Şimdi okunacak selası aşkımın
İçim cehennem ateşi
sanmaki yanmam beni yakan ateş bir gün gelir senide yakar

Unutmak kolay olsaydı elime kalem almazdım
Yaşamak kolay olsaydı ölümü düşünmezdim
En başından ayrılığı görseydim inanki sevmezdim
Şimdi elimde bir buket kırmızı gül
Mezarının başında
Aşkını öldürdüğüme ne kadar da üzülsem
İlk gömülen aşk olmasada bendeki kırmızı gül her zaman kalbimin bir köşesinde yaşayacak hayat