Volkan alevine düşmüş
aşk ve sevginin fosilleşmiş moleküllerinin
patlamasıyla taşa dönüşmüştür yüreğim

İnsanlığım yalandan kolye
Takılmış vijdanıma
Ya hür ya Hürriyet’ten
feryat figan
kaybolmuş bir şehir ömrüme

Yalan yılan kader değil bana
Teorisini bildiğim gerçeğin prangasında
Asi bir düşün penceresinde kaybolmuştum

Dünya denen yalanın gerçeğinde kaderdim
Yalancının sabrında ben bir mehtaptım
Yıldız kayardı gök taşı kaderimde
Gerçeğimin dörtte biri kadar düşerdi
dünyamın gerçeğine

Yer yüzüne geldim yeryüzünden
Yaradana tek duamdır
Yüce Rabbim herkese yoksulluk versin
kimseye ama hiç kimseye
Yalnızlık vermesin

Düşmüştür acizdir
yokluğun karşısında
yanan yürek yangındır
Cesareti yoksulluğunun içindeki
Yalnızlığıdır
kimsesiz çocuğun
Koşar ipi kopmuş uçurtmanın peşinden
Sanki ömrüdür savrulur
gökyüzünün dalgalarında

umutları
Kırık kanatlı Kartal’a benzerdi
Aslında en büyük acıları yoksulluk değildir
Yalnızlıktır yalnızlık
tıbki kabristanda
Yatan bir şehir gibi yalnızlık
yalnızlığın acısında karanlık
Dağılır seyir tutmuş şu bom boş malikanede