oysa ben sana sevda büyütmüştüm nazlı ve ince
şimdi hangi kelebeğe değsem düşüyor kanatları, ölüyor gözlerimden




kıyısız bir gece başlarken şehirde
anason kokuyor yine sokaklar
acıya salıyorum kendimi
içimde yağmur çürüğü
yüzümde zemheriden miras gülüşler
ne haldeyim
bir bilsen


bu akşam
hüzün içireceğim şiirlerime
canım bir türkü istiyor sığınacak
bir de çay demlisinden
bir bulutu çekip sonra gökyüzünden
bir kaldırımın dizine koyup başımı ıslanacağım
aramasın beni kimse
bilmesinler mendilimin renginden


sıcaklık senden bulaşmıştı bana
bu neyin üşümesi bilmem ki
bir yer sızlar içimde derin
rüzgar kırbaç gece buz ellerimde toplanır hüzün
hep ayrılık mı doyurur karnını karanlıkların
bir isyan kelepçelenmiş gözlerime
yanaklarıma yağmur
sevda akar gider mi sandın bitmeden ömür


ben acılarımı öptüm de uyuttum bu gece
yüreğimde gül ölüsü
lodos vururken yüzüme
hüzün sağdım ayın şavkından yine
yerimi yurdumu düşürdüm haritadan
mülteci yazdırdım kimliğime



ama hâlâ gökkuşağı saklı içimde haberin olsun












Mart/2014/Antalya
Sıtkı Özkaya