19 ocak 2007’de öldürülen hrant dink’in anısına saygıyla...



I

rakel’e mektup



rakel sevgilim
güvercinlere dokunmazlar dedimse
güvercinleri vurdurmazlar demedim
bakma vurulduğuma
düşer düşmez
yüz bin hrant kalkınca ayağa
uçup gitti tedirginliğim

göz göze gelince korktuğum doğru
korku da yürekte
bir adım yüreklilikten önde bir duygu
hem bu korku
bir çocuk katil olacak diyeydi
ondandır, daha ilk kurşunda affettim

şunu yazdı ben daha düşerken
yüzüme düşen kardeş gözyaşı:
“kendini yaşamadın ya
en çok
senin gibisine gerekli öbür dünya”

ama buradan bakınca sevgilim
sen ordasın bütün sevgililerim orda
bana burda bir dünya verilse de
bir de erivan
alışamam, gözüm yine istanbul’da

o gün yarını sevindiren
dünü utandıran bir gündü
çoğaldılar, çoğalttıkça bizi
bu yüzden dokundu
aranızda olsam da içinizde yaşamamak
bu yüzden ölü bir bedende
bir ölünün bile dayanamadığı bu sızı

orda olmak isterdim sevgilim
elimde bir pankart
“türktür, kürttür kardeşiniz hrant
biriniz hrant’ım demeseniz bile!”
diye haykırmak

ölmek saatin durması olsaydı
kırılması değil
ve yeniden kurulması
saati durdurulmayan yeni dünyaya

anladım sevgilim
anladım bütün bunlara neden
bir saati yüzlerce yıl süren evrim
içimdeki huzursuzluk, bu yüzden
artık bir ölü gibi dingin
biliyorum ki
dünkü canavardan türeyecek
yarınki korkusuz güvercin


ömer faruk hatipoğlu
ocak 2007


(kum dergisi, 2007, sayı: 38)